شعرهایی منتخب از امیر خسرو دهلوی

اولین بیت هر شعر در ذیل آمده است. لطفا برای مشاهده شعر کامل بر روی ابیات ، کلیک کنید 

دوست میدارم چو طفل کور دل آدینه را

بس که خوشدل با غم شبهای در خویش را

او مراکشت شدم زنده مپو یید مرا

گم شدم در سر آن کوی مجویید مرا

گذری کن که زغم راه گذر نیست مرا

خبرت هست ؟ که از خویش خبر نیست مرا

سخنی بگوی و از لب شکری نمای مارا

قدری بخند و ازرخ قمری نمای ما را!

دستوریی خنده لب جان‌فزای را

جان برلب است عاشق بخت آزمای را

کزو مپوش گل نو دمیده‌ی خود را

شفاعت آمدم ای دوست دیده‌ی خود را

نمونه گشت جهان بوستان مینو را

بهار پرده بر انداخت روی نیکو را

ور نرنجد لب چو شکر او را

ای صبا بوسه زن ز من در او را

وی دیده گر صفرا کنم آبی بزن این خاک را

ای باد برقع برفگن آن روی آتش‌ناک را

پندی بده دو نرگس خون‌خوار خویش را

آورده‌ام شفیع دل زار خویش را

چشم ز رخسان مکن عارض همچو سیم را

بس بود این که سوی خود راه دهی نسیم را

شد وقت عیش دوستان آن لاله و ریحان کجا؟

بشگفت گل در بوستان آن غنچه‌ی خندان کجا؟

مرا بگذار تا می بینم آن سرو خرامان را

برو ای باد و پیش دیگران ده جلوه بستان را

تا کلک صورت بشکند این عقل رنگ آمیز را

برقع برافگن ای پری حسن بلاانگیز را

کنون هم هشت شب لیکن سیاه ازدود یاربها

بسی شب با مهی بودم کجا شد آن همه شبها

که تا دگر نکند غنچه زهر خند آنجا

چو در چمن روی از خنده لب مبند آنجا

آخر پرحمت باز کن آن چشم خواب آلوده را

جانا به پرسش یاد کن رو زی من گم بوده را

که در کوی فراموشان گذرشد یار زیبا را

چه اقبالست این یارب که دولت داده‌ای ما را

مشکن به ناز سلسله‌ی مشک ناب را

دیوانه میکنی دل و جان خراب را

تنم از بی‌دلی بیچاره شد بیچاره تر بادا