حکایتهاى گلستان سعدى به قلم روان

حکایتهاى گلستان سعدى به قلم روان
در ۸ باب 

نویسنده : محمد محمدى اشتهاردى  

پیشگفتار:

بنام خداوند جان آفرین

حکیم سخن در زبان آفرین

خداوند بخشنده و دستگیر

کریم خطابخش پوزش پذیر

براى اینکه این کتاب را با بصیرت بیشتر مطالعه کنید، نظر شما را به چند مطلب ، بطور فشرده جلب مى کنم .
قربانى مسلخ عشق
آغاز سخنم را با این حکایت عرفانى که در دیباچه (مقدمه ) گلستان سعدى آمده و بیانگر نهایت عشق عبد به معبودش ، خداى بزرگ است مى آرایم :
یکى از عارفان نیک نهاد نگهدارنده دل از ورود اغیار، در دریاى عشق به خدا و شناخت معبود حق ، غرق شده ، و در بوستان پر عطر پیوند به خدا سرمست گشته بود، پس از آنکه حالت عادى یافت ، یکى از یاران ، از او پرسید: از این بوستان ، چه هدیه نفیسى براى ما آورده اى ؟!
عارف پاسخ داد: ((تصمیم داشتم وقتى که به درخت گل عشق معبود برسم ، دامنم را پر از گل کنم و از آن براى شما به رسم هدیه بیاورم ، ولى وقتى که به آن درخت رسیدم بوى گل آن ، به گونه اى مرا سرمست کرد که از خود بى خود شدم ، دامنم از دستم جدا شد،)) (و دیگر دامنى نداشتم تا گل در آن بریزم و بیاورم .)

اى مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز

کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

این مدعیان در طلبش بى خبرانند

کانرا که خبر شد خبرى باز نیامد

اى برتر از خیال و قیاس و گمان و وهم

وز هر چه گفته اند و شنیدیم و خوانده ایم

مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر

ما همچنان در اول وصف تو مانده ایم

سعدى کیست ؟
درباره نام سعدى و القابش ، تاریخ تولد و وفاتش ، سفرهاى او و تاریخ نگارش بوستان و گلستانش ، نظرات مختلفى بیان شده است . در اینجا بهتر این است که از نقل اقوال بگذریم و آنچه صحیحتر به نظر مى رسد همان را بنگاریم .
بعضى به نقل از کتاب ((تلخیص مجمع الاداب )) از ابن الفوطى ، معاصر سعدى وى را چنین یاد کرده اند:
مصلح الدین ابو محمد، عبدالله بن مشرف بن مصلح بن مشرف ، معروف به سعدى شیرازى .  

و در لغتنامه دهخدا، چنین آمده :
مشرف الدین ، مصلح بن عبدالله سعدى شیرازى  

سعدى در حدود سال 606 هجرى در شیراز متولد شد و به سال 690 (27 ذیحجه ) در سن 84 سالگى در شیراز در گذشت . آرامگاه او در شیراز معروف است . 

تاریخ تولد او از مقدمه گلستان استفاده مى شود، زیرا در آغاز مقدمه گلستان مى گوید:

هر دم از عمر مى رود نفسى

چون نگه مى کنم نمانده بسى

اى که پنجاه رفت و در خوابى

مگر این چند روزه در یابى

خلل آنکس که رفت و کار نساخت

کوس رحلت زدند و بار نساخت

و در پایان مقدمه مى گوید:

درین مدت که ما را وقت خوش بود

ز هجرت ششصد و پنجاه و شش بود

مراد ما نصیحت بود و گفتیم

حوالت با خدا کردیم و رفتیم

 

دوستان عزیز برای مطالعه کتاب میتونید فایل کامل رو از لینک زیر باحجم ۱۶۵ کیلو بایت دانلود کنید:  

 http://s1.picofile.com/file/6426055330/5_2_sadi.zip.html